- qubar
- is. <ər.>1. klas. Toz, torpaq.2. məc. Kədər, dərd, qəm, qüssə. Getdi o köhnə qubari ki, gözümdə var idi. H. x.. Zülmətin yer üzünü qaplaması; Qəlblərdə oyandırırdı qubar. C. C.. Keçər ürək dərdi, könül qubarı; Gəl etmə meydançada cövlan, ayrılıq. N. R.. Qubar bağlamaq – bax qubarlanmaq. Qubar etmək (eyləmək) – kədərləndirmək, qəmləndirmək, dərdləndirmək. Göz yaşı tökdükcə könül; Dəxi də çox qubar eylər. Q. Z.. İndi Mədəd muzdur şərtnamələrini xatırladıqca, onun ürəyində qubar etməyə başlayırdı. S. R.. Qubar olmaq – böyük dərd olmaq. Kədərin toplanıb qubar oldu; Nazənin cisminə məzar oldu. A. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.